Architektura
Pałac Morsztyna
Pałac Saski został wybudowany w stylu wczesnobarokowym, w latach 60. XVII wieku. Został zbudowany na planie czworokąta z czterema wieżyczkami, zwanymi lizenami. Składał się jedynie z parteru i pierwszego piętra, na którym znajdowała się reprezentacyjna sala, do której prowadziły monumentalne, bogato zdobione schody. Po ucieczce Morsztyna do Francji gmach, na polecenie córki poety, został rozbudowany o jedno piętro.
Pałac Sasów
Po zakupieniu Pałacu przez Augusta II Mocnego zlecił on kolejne zmiany w budynku, aby jego rezydencja dorównywała bogactwem zagranicznej modzie. Po obu stronach Pałacu dobudowano dwa skrzydła, łącząc go z Pałacem Ossolińskiego.
Główna i tym samym największa sala całej budowli oraz pomieszczenia audiencyjne znajdowały się na pierwszym piętrze. Zadbano o bogate i kunsztowne wyposażenie wnętrz i nie oszczędzano na drogich materiałach: złocie, marmurze, jedwabiu, adamaszku i wielu innych. Sama sala balowa została przyozdobiona czerwono-złotymi kurdybanami, czyli bogato zdobionymi skórami, a pokoje - obrazami i tapiseriami.
Dołożono wszelkich starań, aby nadążyć za modą francuską. Przykładem tego może być niezwykle zadbany ogród, wzorowany na wersalskim. Panowała w nim symetria, harmonia i regularna kompozycja, a wszystkie krzewy były idealnie uformowane i przystrzyżone. Ogród ten stał się pierwszym publicznym parkiem w Warszawie, do którego wstęp mieli wszyscy elegancko ubrani warszawiacy. August II słynął z zamiłowania do sztuki scenicznej, dlatego na jego polecenie w parku został utworzony teatr, którego kulisy wyznaczał żywopłot.
August II uczynił Park i Pałac Saski częścią barokowej koncepcji architektonicznej, zwanej Osią Saską. Rozciągała się ona od Krakowskiego Przedmieścia aż do Placu Żelaznej Bramy, a jej centrum miał być właśnie Pałac Saski, razem z ogrodem.
Syn Augusta II również wprowadził liczne zmiany w architekturze Pałacu, zostawiając w nim swego rodzaju podpis. Do gmachu zostało dobudowane kolejne skrzydło. Warszawa w tamtym czasie weszła w krąg architektury rokokowej, cechującej się asymetrią kompozycji, lekkością i delikatnością formy.
Do gmachu dobudowano kolejne skrzydło, a Pałac Ossoliński powiększył się o jedno piętro. Królewskie apartamenty zyskały nowe orientalne zdobienia oraz umeblowanie.
Pałac Iwana Skwarcowa
Przez czasy kiedy z Pałacu Saskiego korzysta wojsko, ulega on zniszczeniu, podobnie jak ogród. Zrujnowany budynek przechodzi w ręce Iwana Skwarcowa, który przebudowuje go w stylu klasycznym. Zostaje wtedy rozebrana jego główna część, pamiętająca jeszcze czasy morsztynowskie, a na jej miejscu staje kolumnada w stylu korynckim. Na samym jej środku zostaje później zbudowany Grób Nieznanego Żołnierza.
